Pate Mustajarvi - Maan valitus текст и перевод песни
На странице представлены текст и перевод с финского на русский язык песни «Maan valitus» из альбома «Ajan Päivin, Ajan Öin» группы Pate Mustajarvi.
Текст песни
On kauan seissyt päällä maan niin vakaana ja paikallallaan on nähnyt enemmän kuin mikään muu tuo vanha seetripuu nähnyt ihmisrodun lapsuusajan, maahan piirettävän rajan puisen nuijan iskuun nousevan. Ihmiskunta sitten varttui rautamiekkaan käsi tarttui miehet komennettiin aseisiin ja sitten taisteltiin päätti hiljainen tuo todistaja vanhan puun tuo kerrottava ihmisistä ehkä joku ymmärtää Ettekö te kuule kuinka maa nyt valittaa ettekö te kuule kuinka pellot huokaa valtameret, metsät, vuoret tuuleen kirjoittaa lepohetki hetkiseksi meille suokaa maa nyt huokaa valittaa Kun riittänyt ei keihäspistin pystyttivät puisen ristin kohtalonsa siihen nauliten ja vielä pilkaten. Ja piirettiin taas uudet rajat syntyi uudet puhdistajat uskon vuoksi toista vainottiin. Ja kansa nousi kansaa vastaan turhaan itki äiti lastaan uskottiin vain tykin puheisiin ja jälleen taisteltiin katsoi tuota uupui kauhuun muta onko tämä ihmiskunta alkoi hiljaa laulaa lauluaan Ettekö te kuule kuinka maa nyt valittaa ettekö te kuule kuinka pellot huokaa valtameren metsät ja vuoret tuuleen kirjoittaa lepohetki hetkiseksi meille suokaa maa nyt huokaa valittaa Vanha puu nyt katsoo hiljaa kuinka sade ruokkii viljaa ihmiskuntaan vielä uskoen ja yhä toivoen että vältettäisiin uusi uhka ettei peittäis musta tuhka luojan luomiin lahjaa ihmisiin Ettekö te kuule kuinka maa nyt valittaa ettekö te kuule kuinka pellot huokaa valtameret, metsät, vuoret tuuleen kirjoittaa lepohetki hetkiseksi meille suokaa maa nyt huokaa valittaa Ettekö te kuule kuinka maa nyt valittaa ettekö te kuule kuinka pellot huokaa valtameret, metsät, vuoret tuuleen kirjoittaa lepohetki hetkiseksi meille suokaa maa nyt huokaa valittaa
Перевод песни
Долгое время стояла на Земле такая стабильная и все еще видела больше, чем что-либо еще, что старое кедровое дерево видело детство человеческой расы, границу, осажденную на Земле. деревянный молоток. Тогда человечество выросло с рукой железного меча. людям приказали вооружиться, а затем сражаться. решил молчаливый свидетель. старое дерево должно сказать людям, что они могут понять. Разве ты не слышишь, как страна жалуется? разве ты не слышишь, как вздыхают поля? океаны, леса, горы на ветру дарят нам минутку покоя. земля стонет, когда не хватало копья с ружьем, они поднимают деревянный крест. * и его судьба будет связана с этим, * и он будет смеяться надо мной. И окруженные новыми границами , за веру родились новые очистители, одного преследовали. И люди встали перед людьми, она ни о чем не плакала. они верили только тому, что говорили пушки. и снова мы ссорились, он смотрел на это, он был измучен грязью . неужели это человечество начало тихо петь свою песню? Разве ты не слышишь, как страна жалуется? разве ты не слышишь, как вздыхают поля? океан, леса и горы ветра, чтобы написать, подарят нам минутку покоя. земля стонет, Старое дерево теперь выглядит тихо, как дождь кормит зерно, веря в человечество и все еще надеясь избежать новой угрозы. * и нет никакого черного пепла. * Божий дар людям, Разве ты не слышишь, как жалуется страна? разве ты не слышишь, как вздыхают поля? океаны, леса, горы на ветру дарят нам минутку покоя. земля стонет. Разве ты не слышишь, как страна жалуется? разве ты не слышишь, как вздыхают поля? океаны, леса, горы на ветру дарят нам минутку покоя. земля стонет.