Frank Boeijen - Aphrodite текст и перевод песни
На странице представлены текст и перевод с голландского на русский язык песни «Aphrodite» из альбома «De Ontmoeting» группы Frank Boeijen.
Текст песни
Sommigen zeggen dat liefde een leugen is Dat Aphrodite niet uit de zee werd geboren Sommigen zeggen dat haat de waarheid is Jammer voor hen maar die zijn verloren En ik weet niet goed bij wie ik hoor Ik loop er maar wat tussendoor Het is beter dat ik mezelf niet zo goed ken Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent Het kan zijn dat liefde een vermomming is En dat alles een schaduw is van de werkelijkheid Het kan zijn dat vriendschap een excuus is Om jezelf niet te verliezen in eenzaamheid En ik weet niet goed wat ik denken moet Vrienden genoeg zelfs in overvloed Ik zeg dit met een trillende stem Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent In elke voorbijganger schuilt een vriend Wanneer zijn wij zo vervreemd van elkaar Is het de angst voor bezit of voor verlies Misschien zijn we daarom wel zo bang voor elkaar Ik zou kunnen zeggen dat ik alles heb Ik zou kunnen zeggen dat ik niet verloren ben Want weet je dat ik vertrouwen in je heb Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent Je weet ik ben een man van weinig woorden Als het gaat over het diepste van de ziel Maar sinds de dag dat je mijn hart doorboorde Viel die angst zo maar in het niet En hier staan we dan aan de kust van de zee Daar heb je het schip en het neemt ons mee Misschien brengt het geluk misschien doet het pijn Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn En er geen middelen meer voor nodig zijn Geen stof geen geest niets van het aardse bestaan Maar voor eeuwig in het onbekende zijn opgegaan Dan leven we voort als een oude legende Waar 's avonds aan tafel van wordt verhaald En ik hoop dat degene die de verteller is Eindelijk ziet wie hij werkelijk is Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
Перевод песни
Некоторые говорят, что любовь-это ложь, Что Афродита не родилась из моря. Некоторые говорят, что ненависть-это правда. Жаль их, но они потеряны, И я не уверен, кому я принадлежу. Я просто пробегаю через это. Лучше бы я не знала себя так хорошо. Теперь, когда я наконец-то понял, кто ты на самом деле, Возможно, любовь-это маскировка. И все это-тень реальности. Может быть, дружба-это оправдание, Чтобы не потерять себя в одиночестве, И я не знаю, что думать. Друзей достаточно даже в достатке. Я говорю это дрожащим голосом. Теперь, когда я наконец вижу, кто ты на самом деле, В каждом прохожем скрывается друг. Когда мы так отдалились? Это страх одержимости или потери? Может, поэтому мы так боимся друг друга. Я могу сказать, что у меня есть все. Я мог бы сказать, что я не потерян. Потому что ты знаешь, что я верю в тебя. Теперь, когда я наконец-то понял, кто ты на самом деле. Ты знаешь, что я человек из нескольких слов, Когда дело доходит до самой глубокой души, Но с того дня, как ты пронзил мое сердце, Если бы только этот страх потерпел неудачу, И вот мы на побережье моря, Есть корабль, и он забирает нас. Может быть, это удача, может быть, это больно. Когда мы, наконец, увидим, кто мы на самом деле, Когда мы, наконец, увидим, кто мы на самом деле. И больше никаких ресурсов не нужно. Нет пыли, нет духа, нет ничего земного существования, Но ушедшего в неизвестность навсегда, Тогда мы будем жить как старая легенда, Которая будет рассказана за столом вечером, И я надеюсь, что тот, кто является рассказчиком. Наконец-то увидеть, кто он на самом деле, Когда мы наконец-то увидим, кто мы на самом деле.