Coenie De Villiers - Stalag 17 текст и перевод песни

На странице представлены текст и перевод с африкаанского на русский язык песни «Stalag 17» из альбома «Hartland» группы Coenie De Villiers.

Текст песни

Hy is 'n oorlogsveteraan wat die verskrikking van die Stalag 17 kamp oorleef het deur aan 'n besonderse Herinnering vas to kleef: 'n groep sigeuners het buite die Kamp verbygetrek. Hy het gesien hoe die sigeunermeisie In haar rooi rok die dans van die sigeuners, die czarda Dans. Sy was onbereikbaar vér anderkant die rolle Doringdraad; hier binne was dit slegs sneeu wat oor Die barakke neersif. Nou is hy oud en vergete; saans pak Hy sy medaljes uit op die bed. In sy klein woonstelletjie Hoog bo die besige strate van Hillbrow dink hy aan haar Die sigeunerin van Stalag 17 Hoog bo die stad Woon 'n man oorspronkilk uit Daljosafat Met net 'n stoel en 'n bed en medaljes wat Herinner aan dae lank vervloë Lank reeds versoen Met die pyn en sy pensioen 'n veteraan van digby tagtig jaar Se oorlog en vrede En soms as hy staar Deur die rookbeleë skemer waar Die aandverkeer 'n halssnoer bind Deur die stad se donker labrint (koor) Dink hy aan Stalag 17 Waar hy eens deur die draad 'n sigeunerin kon sien Wat soos 'n bloedvlek teen Die somber woud se sneeu 'n laaste czarda dans… Die foto vergeel Maar sy naam bly stees 'n belangrike deel Van 'n ou en 'n byna vergete verhaal Wat vertel van oorlog en vrede Deur die donker beleër speel hy solitêr Om die gedagtes te keer wat telkens dwing Om deur sy skanse te dring En die spel te verbreek En soms as hy tuur Deur die masker van die donker uur Word die stad se lig 'n firmament Maar die flikkering bly onbekend (koor)

Перевод песни

Он-oorlogsveteraan, что ужас Stalag 17 camp выжил благодаря особому напоминанию, застрявшему на скале: группа цыган за пределами лагеря прошла. он видел, как sigeunermeisie в своем красном платье танец цыган, танец царя. она была недосягаемой vér за ролями колючей проволоки; здесь внутри был лишь снег, что о бараках просеивает. теперь он стар и забыт; ночной пакет Он достал свои медали на кровати. в своем маленьком woonstelletjie высоко над оживленными улицами холма, думаю, он сказал ей, что сигинерин из Шталага 17 высоко над городом живет человек из Орспронкилька из Дальосафата со стулом и кроватью, и медалями, которые напоминают о давно минувших днях, давно смирился с болью и своей пенсией ветеран почти восьмидесяти лет. Война и мир, А иногда, когда он смотрел На сумерки рукбелеи, где Аандверкирь-ожерелье, связанное С темной лабринтой города. (припев) Думаю, он был в Шталаге 17, Где однажды по нитке Сигеунерин увидел, Что это как блудвлек на фоне Снега мрачного леса, Последний танец царды... Фотография пожелтела, но его имя остается стисом, важной частью старой и почти забытой истории, в которой рассказывается о войне и мире в темной осажденной игре, он одинок мыслям о временах, которые часто заставляют его бульвары проникать и игру ломаться, а иногда, когда он смотрит на маску темного часа, город освещает небеса, но мерцание остается неизвестным. (припев)